Адасоблена ад вёскі Покры Брэсцкага раёна Брэсцкай вобласці ў паўночна-заходнім баку на пагорку размешчана царква, збудаваная ў 1739 г. і прысвечаная Пакрову Прасвятой Багародзіцы. Паблізу ад храма працякае рака Лясная, за ёю — вёскі Вялікія і Малыя Сухарэвічы.

Першае кароткае ўпамінанне аб царкве ў в. Хаціслаў Маларыцкага раёна Брэсцкай вобласці адносіцца да 1668 г. У 1799 г. (па іншых звестках — у 1752 г.) пабудавана драўляная царква ў гонар Святога Праабражэння Гасподняга.

Спаса-Праабражэнская царква пабудавана ў 1609 г. на левым беразе ракі Лясная, на захад ад вёскі Шумакі Берасцейскага староства ВКЛ (цяпер Клейнікаўскага сельсавета Брэсцкага раёна Брэсцкай вобласці). Паводле іншых крыніц царкву будавалі ў 1609–1612 гг. Царква ўзводзілася як праваслаўная, але неўзабаве была пераўтворана ва ўніяцкі храм, пасля ліквідацыі уніі (1839) зноў стала праваслаўнай.

Першыя звесткі аб праваслаўным храме ў вёсцы Гершоны Брэсцкага раёна (з 2007 г. у межах г. Брэста) адносяцца да 1349 г. Пад 1549 г. узгадваецца царква Раства Багародзіцы. Новая царква была пабудавана ў 1662 г. на сродкі берасцейскага кашталяна Яна Жабы і яго жонкі Ганны з Залескіх. Да сярэдзіны ХІХ ст. драўляная царква спарахнела, а прыход быў вялікі — больш за 900 чалавек. Па хадайніцтве вікарыя Літоўска-Віленскай епархіі Брэсцкага епіскапа Ігнація (Жалязоўскага) у 1864 г. было вырашана будаваць мураваны храм.

У вёсцы Крупчыцы Кобрынскага павета Гродзенскай губерні (цяпер в. Чыжэўшчына Жабінкаўскага раёна Брэсцкай вобласці) 9 верасня 1882 г. здарыўся вялікі пажар, у якім згарэла і драўляная Аляксандра-Неўская царква. Было вырашана ўзвесці тут, на паўднёвай ускраіне вёскі, мураваны храм.

Касцёл Узвышэння Святога Крыжа размяшчаецца ў цэнтры горада Іванава Брэсцкай вобласці. Пабудаваны з цэглы ў 1848 г.  намаганнямі ксёндза К. Палівона, асвячоны ў 1852 г. віленскім біскупам Вацлавам Жылінскім.

Капліца ў вёсцы Моладава Пінскага павета Мінскай губерні (цяпер Іванаўскага раёна Брэсцкай вобласці) пабудавана ў 1905–1908 гг. паводле праекта віленскага архітэктара Т. Раствароўскага. Родавая капліца-пахавальня знаходзілася пры галоўным уездзе ў сядзібна-паркавы комплекс Скірмунтаў, гаспадаром якога тады быў Генрых Скірмунт (1836–1916).

Зыходзячы з запісаў архіўных дакументаў вынікае, што першая драўляная царква імя святой пакутніцы Параскевы ў мястэчку Чарнаўчыцы Берасцейскага павета (цяпер аграгарадок Брэсцкага раёна Брэсцкай вобласці) існавала ўжо ў 1459 г. і размяшчалася ў цэнтры паселішча. Тая царква згарэла, у 1733 г. быў пабудаваны новы храм, драўляны, з разным іканастасам.

Свята-Мікітаўская царква размешчана на правым беразе ракі Мухавец у вёсцы Здзітава Жабінкаўскага раёна Брэсцкай вобласці, якая ў снежні 2017 года далучана да горада Жабінкі.

Царква Успення Багародзіцы ў вёсцы Булькова Берасцейскага павета Берасцейскага ваяводства ВКЛ (цяпер Пятровіцкага сельсавета Жабінкаўскага раёна Брэсцкай вобласці) упершыню ўзгадваецца 20 верасня 1617 года ў даравальнай грамаце графа Андрэя Масальскага, дзяржаўнага дзеяча ВКЛ. Храм спачатку быў уніяцкім, а з 1839 года – праваслаўны. Драўляная царква са званіцаю напрыканцы ХІХ ст. прыйшла ў нягоднасць.